Z mojego skromnego doświadczenia dydaktycznego wynika, że na pytanie postawione w tytule najbezpieczniej jest odpowiedzieć nie…

Szeroko znana jest cecha podzielności przez 3 i przez 9. Mianowicie: liczba n dzieli się przez 3 (lub 9) wtedy i tylko wtedy, gdy suma jej cyfr dzieli się przez 3 (odpowiednio 9). Można tę myśl wyrazić w sposób nieco bardziej skomplikowany, za to lepiej poddający się uogólnieniu: daną liczbę dzielimy, zaczynając od końca, na bloki jednocyfrowe, a następnie dodajemy bloki. Otrzymana liczba dzieli się przez 3 lub 9 wtedy i tylko wtedy, gdy liczba wyjściowa ma tę własność.

Obok niesławnego Kuby Rozpruwacza jednym z najbardziej znanych nieuchwytnych, seryjnych morderców jest niewątpliwie postać o pseudonimie Zodiak. Jego posępna aktywność miała miejsce na przełomie lat 60. i 70. XX wieku w okolicach San Francisco. Duży wpływ na zakorzenienie się Zodiaka w świadomości publicznej miały listy, które wysyłał do lokalnych gazet…

Zapewne większość z nas bawiła się kiedyś w zgadywanie, jaki jest następny wyraz danego ciągu. Zapraszam zatem jeszcze raz do takiej zabawy... Pierwsze wyrazy pewnego ciągu to 1, 11, 21, 1211, 111221, 312211, 13112221.

Do klasycznych pytań: „Skąd przyszliśmy?”, „Kim jesteśmy?”, „Dokąd idziemy?” można dorzucić -- Paul Gauguin i poprzednicy wybaczyliby -- pytanie „Co to jest życie?”. Nie podejmuję się odpowiedzieć, ale myślę, że bez wątpienia życie ma coś wspólnego z tlenem (o co chodzi z Henneguya zschokkei, w tym momencie nie wiadomo). Skoro o tlenie mowa, to warto omówić mioglobinę i hemoglobinę -- substancje (białka), które biorą udział w magazynowaniu (mioglobina) lub transportowaniu (hemoglobina) tlenu.

Liga zadaniowa Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki, Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego i Redakcji Delty

...gdzie te dziedziny, gdzie tamten świat?

Paradoks Banacha-Tarskiego (1924 r.). Kulę można rozłożyć na skończenie wiele części, z których da się zbudować dwie takie same kule.

Gdy w połowie XIX wieku odkryto geometrie nieeuklidesowe, zainteresowanie matematyków zaczęło zwracać się w stronę podstaw matematyki. Na jakich podstawach można lub należy oprzeć matematykę? Na tym tle zrodził się w latach 20. XX wieku tzw. program Hilberta, postulujący zbudowanie sformalizowanej matematyki na fundamencie aksjomatycznym i wyprowadzanie z aksjomatów twierdzeń jedynie za pomocą ściśle określonych reguł. Tak zbudowana teoria powinna być zupełna i niesprzeczna i te jej własności powinny dać się udowodnić.

Numer Delty poświęcony paradoksom nie byłby kompletny, gdyby nie pojawiła się w nim paradoksalna gra. Przyjrzyjmy się zatem pewnej grze, inspirowanej paradoksami teoriomnogościowymi, które rozkwitły w początkach XX wieku.